Για το αύριο

// // 9 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Ζούμε το χειρότερο, αυτό μην το ξεχνάς. Κάθε μέρα που περνά γινόμαστε μάρτυρες αφόρητης κατάθλιψης, κάθε μέρα αποχαιρετάμε κι έναν Έλληνα που δεν αντέχει να ζήσει το παρακάτω, κάθε λεπτό αγωνιούμε για τους οικείους μας αν θα είναι υγιείς, κάθε στιγμή παρακολουθούμε τις ειδήσεις σαν να διαβάζουμε μια λίστα που θα έχει το δικό μας όνομα ως μελλοντικού καταδικασμένου, κάθε μέρα ζούμε το αφόρητο. Όλα μας φαίνονται ένας ανήφορος που δεν σταματά πουθενά. Κι όμως, επιβιώνουμε μέσα σε αυτό που μέχρι πριν δύο χρόνια το απευχόμασταν. Ο καθένας από μονάχος του βλέπει τον τοίχο να ορθώνεται μπροστά του και είναι εκατομμύρια οι στιγμές που δεν έχεις τα κουράγια πλέον να σκαρφαλώσεις ούτε ένα χιλιοστό πάνω από το έδαφος. Είναι στιγμές που θέλεις το έδαφος να καταρρεύσει , να τελειώνει αυτή η ιστορία, αυτός ο εφιάλτης που σε έβαλαν να διανύσεις.

Σε γεμίζουν με ελπίδες όντα που διαχειρίζονται την ζωή σου αλλά και τον δρόμο που θα πάρει ο εφιάλτης σου και είναι τόσο μεγάλη η καταπόνησή σου που θέλεις να πιστέψεις ότι κάποιος από αυτούς θα σε βγάλει από το τέλμα. Είναι φυσικό να θέλεις να πιστέψεις κάπου γιατί το ξέρουμε όλοι μας πια ότι οι ανθρώπινες αντοχές είναι τεράστιες και εσύ δεν θέλεις να δεις που φθάνουν οι δικές σου. Δεν θέλεις να δεις τι μπορεί να αντέξουν ακόμα τα μάτια σου και η καρδιά σου. Ζήσε λοιπόν και την διορισμένη ελπίδα. Είναι και αυτό κομμάτι του παζλ. Είναι και αυτό ένα μέρος του σήριαλ που πρέπει να δούμε, θέλουμε δεν θέλουμε. Αλλά να μην ξεχνάς ότι ζεις το χειρότερο. Και το ζεις μόνο εσύ και κανένας σωτήρας σου. Κάθε μέρα που ξυπνάς να γνωρίζεις ότι ο ανήφορος είναι δικός σου και μόνο δικός σου. Η πολιτική ποτέ δεν είχε ανήφορο. Μόνο ευθείες και όταν ξεπηδούσε κάποια λακκούβα αμέσως έφτιαχνε παράδρομους για να συνεχίσει την πορεία της. Έτσι κάνει και τώρα που εσύ είσαι η λακκούβα της. Δεν θα σκοντάψει πάνω σου, θα σε προσπεράσει αδιαφορώντας αν εσύ έζησες το χειρότερο.

Αύριο λοιπόν, που θα ξυπνήσεις και πάλι μέσα στο χειρότερο να μην ξεχάσεις αυτά που έζησες μέχρι σήμερα. Να μην ξεχάσεις τους Έλληνες που δεν άντεξαν να δουν το παρακάτω, τους μελλοθάνατους που τους κόβουν μέρες από τις ήδη κομμένες μέρες τους, τους ασθενείς που μετράνε τα φάρμακα αγωνιώντας τι θα γίνει όταν τελειώσει και αυτή η καρτέλα, τα παιδιά που τα συμβουλεύουμε να μην κάνουν μεγάλα όνειρα γιατί εμείς σταθήκαμε πολύ μικροί για τα δικά μας, να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου όταν γονάτισες από απελπισία, να μην ξεχάσεις τα ουρλιαχτά απόγνωσης συμπατριωτών σου, να μην ξεχάσεις ότι η εκ γενετής περηφάνια σου έγινε με μιας προσβολή, να μην ξεχάσεις ότι έζησες το αδιανόητο. Να μην ξεχάσεις ότι επέζησες μέσα σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο χωρίς όπλα, χωρίς συμμάχους, χωρίς υποστήριξη. Να μην ξεχάσεις ότι σε ξέχασαν όλοι. Και στο χειρότερο που θα ζήσεις το νου σου μη και ξεχάσεις  ότι είσαι Έλληνας.

9 σχόλια:

OSTRIA είπε...

yπεροχο κειμενο....για αλλη μια φορα...

Κωστας Ευθυμιαδης είπε...

Εξαιρετικο!!!

Iptamenos Ollandos είπε...

Αχ αυτή η ελπίδα, γιατί πρέπει να είναι το τελευταίο εμπόδιο για την ελευθερία;

Ανώνυμος είπε...

τελικά να τους ξεχάσουμε αυτούς που αυτοκτονούν, ή όχι ??

Θεόφραστος είπε...

Ποιό κείμενο...η φωτογραφία είναι όλα όσα θα πρέπει να θυμόμαστε και δυστυχώς τα ξεχνάμε! Καλή αντάμωση Θόδωρε!!!

ΜΥΡΜΙΔΟΝ είπε...

"το νου σου μη και ξεχασεις ότι είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ"
Δυστυχώς για μας αρκετοί εξ'ημων που φέρουν και άγουν το επώνυμο μόνον ,το ξέχασαν η το διέγραψαν εντελώς διότι αποδεικνύεται από τις πράξεις τους.Δεν έχει σημασία το περιτύλιγμα αλλά η εντός αυτού ουσία αλλά δυστυχώς μόνον δια αυτό το περιτύλιγμα φροντίσαμε όλους αυτούς τους αιώνες . Ερχόμαστε τώρα να πούμε τι ? Ερχόμαστε να κάνουμε τι ? Να διδάξουμε τι?Με τις πράξεις μας δυστυχώς αυτό που βλέπετε σήμερα καταφέραμε να διδάξουμε διότι αποδειχθήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων , αποδειχθήκαμε γλοιώδη υποκείμενα διότι το μόνο που καταφέραμε να περάσουμε στις επόμενες γενιές είναι αυτό το αίσχος και η ύβρη στο πρόσωπο των προγονών μας.
Απαξιώσαμε τον άνθρωπο και τον κάναμε όχλο, απαξιώσαμε τον λαό και τον κάναμε μάζα,και τέλος το χείριστο όλων απαξιώσαμε τον ΠΟΛΙΤΗ και τον κάναμε ΙΔΙΩΤΗ.Για τους ΕΛΛΗΝΕΣ ο ιδιώτης δεν ήταν το ιδεώδες ήταν κατάρα.
Μας γέμισαν χάντρες και καθρεφτάκια και μας άρπαξαν ότι πολυτιμότερο είχαμε ότι ιδανικότερο πέρασε πάνω από τον πλανήτη τον ΕΛΛΗΝΑ τον έκαναν κουρέλι διότι όλοι αυτοί βάρβαροι ήταν είναι και θα παραμείνουν διότι ο ΕΛΛΗΝΑΣ δεν βρίσκεται στην επιφάνεια. Θα πρέπει να ψάξεις να τον βρεις βαθιά μέσα σου και τότε θα πάψεις να είσαι μόνο περιτύλιγμα. Τότε θα σταματήσεις να θεωρείς τα καθρεφτάκια και τις χάντρες σπουδαιότερα από την ζωή . Διότι ΕΛΛΗΝΑΣ θα πει ΖΩΗ.
Ακολουθεί απόσπασμα από την Γκεμμα του αείμνηστου Δάσκαλου Δ.Λιαντινη

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.
Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σαυτόν. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο:

στάθι καί οίκτιρον.

Σταμάτα, και δάκρυσε, γιατί δε ζω πιά. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήμαα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης.
Ακόμη και ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό `ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη...
Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:

Τρεις αντρειωμένοι εβούλλησαν να βγούν από τον Άδη
Ένας τον Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη
Κι ο Δήμος τ’ αγια-Δημητριού ν’ ανοίξει γιοματάρι.
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
Κόρη, βροντούν τ’ ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,
Και το χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος

Φώντας είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ μα πάνω απ όλα εύστοχο αγαπητέ Simple

Simple Man είπε...

Ostria,
να είσαι καλά.

Κώστα Ευθυμιάδη,
σε ευχαριστώ.

Ιπτάμενε,
για να μπορούμε να λέμε ότι δεν φοβηθήκαμε να κάνουμε το βήμα απλά είχαμε την ελπίδα ότι θα το κάνει άλλος πρώτος.

Ανώνυμε,
αν κάνεις τέτοια ερώτηση σημαίνει ότι τους έχεις ήδη ξεχάσει.

Θεόφραστε,
όπως το λες.

Μυρμιδών,
ζούμε μικρούς καιρούς για μεγάλους Έλληνες.

Αγαπητέ Φώντα,
ευστοχία χωρίς αποτέλεσμα.
Να είσαι πάντα καλά.

Πανος Μ. είπε...

ΜΙΡΜΙΔΩΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΞΑΝΑΘΥΜΙΣΕΣ ΤΟΝ
ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΛΙΑΝΤΙΝΗ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΛΗ ΜΑΣ,ΕΧΕΙ
ΑΠΕΚΟΠΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥ
ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ
ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΣΟ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ
ΧΑΛΙ.

ΠΑΝΟΣ